Bolesny los sportowca

Piłkarz to ma życie, zdają się myśleć przeróżnej maści zapaleńcy, młodzi chłopcy rozmarzeni o karierze piłkarza. Myślą także zabiegani pracownicy, zarabiający średnią krajową, słyszący o absurdalnych sumach za transfery, a także o nierealnych płacach najbardziej znanych futbolistów. Czy istotnie jest tak różowo? Ciężko powiedzieć. popularny futbolista, jak Ronaldo czy Messi to celebryci, wielbieni przez miliony fanów, ale też z gwiazdorskim garbem w postaci skandali, romansów i innych tego typu dodatków. Na drugim końcu zaś są zwykli futboliści, tzn. „rzemieślnicy”, wytrwale biegający za piłką, nieznani dla ogółu, nie mający popularności.

przyznajmy od razu, taką dolę ma większość uprawiających te dyscyplinę. No przecież nie jest możliwe, by każdy został bożyszczem na miarę wspomnianych we wstępie zawodników czy choćby takim jak nasz skarb narodowy – Robertem Lewandowskim. Większość tych piłkarzy dla ogółu jest bezimienna, znają ich jedynie najwierniejsi zagorzali kibice. Ogromna ich liczba gra w piłkę zupełnie amatorsko, a właściwe pieniądze zarabiają gdzie indziej.

Jeśli masz ochotę zdobyć dodatkowe informacje na przedstawiany temat, odkryj ponadto (http://147break.waw.pl/www/imprezy-okolicznosciowe/) inne nasze serwisy na zbliżony temat – one też są ciekawe.

Znane są przypadki „kelnerów” z San Marino oraz „barmanów” z Wysp Owczych. Ci ludzie są futbolistami, ale jedynie na pół gwizdka. Nie mają tak wysokich umów, opieki medycznej, najlepszego lekarza sportowego (lekarz sportowy z krakowa), każdy z nich gra albo, by sobie dorobić, albo z sentymentu, ewentualnie dla fanów. W naszym kraju jedynie kilka zespołów może poszczycić się naprawdę profesjonalnym sztabem na skalę europejską: Legia Warszawa, Wisła Kraków czy Lech Poznań.

Zresztą, jak nielekko zostać europejskiej, światowej lub choćby krajowej klasy renomą wiedzą ci, co z futbolem mają do czynienia od zawsze. Hektolitry potu, tysiące zrobionych kilometrów, wielka liczba kontuzji, gorycz porażki, smak zwycięstwa… I wszystko to zawiera się w pojęciu bycia futbolistą, owszem, ale nie bycia superpiłkarzem, gwiazdą. Więc, co by tu dużo nie prawić, piłkarz futboliście nierówny, identycznie, jak światowej sławy pisarz a lokalny redaktor – to dwa różne wymiary, choć może identyczna miłość do swojej dziedziny – więcej.

I myślę sobie tylko o tych chłopcach wypatrującego z wypiekami na twarzy Messiego w akcji, że jedynie jednostki dostąpią zaszczytu stania się taką gwiazdą. Machina reklamowa jeszcze mocniej nakręca tych młodocianych sportowców, tworzy w ich umyśle wizję, której realizacja będzie niełatwa do spełnienia. Może się później okazać, że bycie piłkarzem to po prostu harówa w lidze okręgowej!